ik kies voor niemand

Een verslaving, ik kan echt niet stoppen, de woorden blijven komen als een vloedgolf. hoezeer ik ook probeer de melancholie te vermijden krijg ik er steeds meer zin in. Schrijven blijft voor mij onmisbaar, hoewel liever met de hand, wil ik hier ook wel woorden kwijt. woorden zoals, equilibrium, menig weet dat dit eigenlijk bijna niet meer betekent dan balans, hoera voor moeilijke woorden denk ik dan, zeggen doe ik het ook vaak maar net iets minder dan denken. onlangs stierf trouwens jean-marie berckmans, 54 jaar, was een goede vriend van mijn leeraar nederlands in het middelbaar, was toen ook komen spreken over zijn werken. een intrigerende man die in zijn boeken de chaos van leven zo goed omschrijft in zijn stijl. in het begin lijkt het maar onzin, woorden die elkaar opvolgen in een niet logische volgorde, maar vanaf het moment dat je hem hebt horen praten begrijp je hoe langer hoe meer van zijn boeken. een cultschrijver noemen ze hem, over de cult die ons leven soms in zijn kluwen heeft, een spiraal van chaos waaruit amper te ontsnappen valt. de balans tussen structuur en chaos is nagenoeg transparant, wanneer chaos toeslaat lijkt het alsof het niet echt gebeurt, alsof je alles bekijkt van achter en venster, de balans neigt te tillen in de richting van zij die de chaos liefhebben, die zonder angst toetreden tot wat men noemt, gekken